Blog 7

Dinsdag 20 augustus

Vandaag de laatste echte werkdag... Dit betekent de laatste keer kinderwerk. We sloten af met het verhaal van Noach met de regenboog. Daarbij hebben we een slinger gemaakt waarvan ieder kind een eigen vlaggetje mocht versieren. Als afscheid hebben we ieder kind een kaartje gegeven die wijzelf hadden geschreven. We gaan de kinderen heel erg missen.

Bij het bouwen was niet zoveel werk te doen omdat er nu vooral vakwerk te doen is.  We hebben ons voornamelijk gericht op het inpakken van de rugzakjes en spullen, met als toeziend oog Robin, voor de mensen hier die we donderdagavond bij de Goodbye party kunnen geven. Ook hebben we de boel even schoongemaakt en alvast de koffers ingepakt. Dat is met gevaar voor eigen leven want er zijn heel veel kakkerlakken! Ook hebben Chris en Wouter B (eindelijk) de bankjes gemaakt die in de truck staan, scheelt een hoop gewiebel en gekraak!

In de middag is er een groepje naar Brufut gegaan, voor Ilana en Nelisa natuurlijk heel bijzonder, want daar hebben ze vorig jaar gewerkt. Er was nog een heel deel bijgebouwd, heel gaaf!

Woensdag 21 augustus

Goedemorgen... Marlies kwam ons vanmorgen allemaal om 5:30 uur wakker maken want we moesten om 7 uur weg. Eerst gingen we met de veerpond naar de overkant van The Gambia om vervolgens met de auto verder te rijden naar de grens. Toen we de grens over waren, gingen we in Senegal met de tourtruck door naar het safaripark Fathala. Wij hebben best veel dieren gezien: zebra’s, waterbokken, antilopen, buffels, een giraffe, apen, Pumba’s (van de Lion King) en zelfs de neushoorn die eerder die morgen geen zin had in publiek. Na de tour kregen we een lunch en gingen we terug naar Banjul. Weer moesten we over de grens en met de veerboot. Op de veerboot terug werden we verrast door het gezelschap van allemaal dolfijnen die om ons heen sprongen.

Terug bij de school aangekomen moesten we ons een beetje haasten om door te gaan naar Seal zijn kerk voor de woensdagavonddienst.

Donderdag 22 augustus

Vandaag is Marlies 26 jaar geworden en dat moet natuurlijk worden gevierd, met een taart van brood en heel veel slingers. Een verjaardag die ze waarschijnlijk niet snel gaat vergeten.

Vannacht en vanochtend heeft het heel hard geregend. Voor de bevolking heel fijn, voor ons wat minder want we hadden een hele trip op de planning staan. Dus iets verlaat gingen we met een truck door Gambia rijden richting het zuiden. Onze eerste stop was een stoffenfabriek waar een man in het Engels/Nederlands ons vertelde hoe alles te werk ging. Heel gaaf om te zien hoe hij met “kaarsvet” en “naald en draad” te werk gaat. Daarna gingen we naar een café met een krokodillenvijver. De omgeving deed ons denken aan de Reeuwijkse plassen. Toen we klaar waren gingen we verder naar een recyclefabriek, maar deze was in verband met het weer helaas gesloten. We besloten dus richting het strand te gaan om daar te lunchen. Het was een enerverende rit. Er stond een harde wind en het regende hard, dus we kwamen nat, hongerig en koud (ja, echt waar!) aan bij het restaurant. Daar hebben we een heerlijk buffet gekregen en op het strand knapten we weer helemaal op. Onderweg naar huis stopten we nog bij een vissersdorpje, waar we zagen hoe de vis werd gevangen, ingevroren en gerookt. Heel gaaf om te zien, maar toch was de geur wel dominant. Terug bij de school konden we ons omkleden en klaarmaken voor de Goodbye party. Er was een Afrikaanse band die hun muziek- en danskunsten liet zien, op een echte Gambiaanse stijl. Nadat er gegeten en gedanst was werden de certificaten uitgedeeld, waarbij Seal iedereen persoonlijk bedankte. Toen begon het kippenvel moment, eerst werd er gezongen waarbij er een kring om ons heen werd gemaakt. Daarna mochten we 1 voor 1 door een boog van mensen lopen en werd er voor ons gebeden. Woorden kunnen het gevoel niet beschrijven, maar wauw wat was dat bijzonder.

Om klokslag twaalf uur werd er uiteraard ook nog voor Christa gezongen die 18 is geworden, ze heeft nog nooit zoveel felicitaties in 5 minuten gehad!